Pay yourself first! Je hoort het vaak in online seminars en als je wat vaker naar Robert Kiyosaki hebt geluisterd of zijn boek hebt gelezen, ben je er al waarschijnlijk bekend mee. Betaal eerst jezelf en dan pas de mensen aan wie je geld moet betalen. En om eerlijk te zijn snapte ik er niks van. Je moet toch aan het einde van de maand je rekening betalen. Tuurlijk! Ik kan eerst mijzelf betalen. Nieuwe kleren, die ene gadget en ook nog mijn spaarrekening spekken. Wat er dan overblijft moet ik m’n rekeningen van betalen. Maar wat als ik die niet kan betalen? Dan krijg ik dus een achterstand, die nog meer geld kost. Na wat verder heen en weer gegoogle ben ik dan toch achter de oplossing gekomen.
Financiën
Vermogensbelasting
Volgend jaar is het dan eindelijk zover. De vermogensbelasting wordt aangepast. Waar Nederland al jaren over loopt te klagen en wat een doorn in bijna ieders oog is, pakt men aan: belasting op je vermogen.
Hoe werkt het
Het is eigenlijk heel simpel. De overheid heeft vernomen dat je rente ontvangt over je vermogen. Die rente zien zij als inkomsten en over inkomsten moet je belasting betalen.
Schuldig – Wie betaald de rekening?
Ik kijk niet zoveel televisie. Helemaal niet eigenlijk. Ik ben altijd druk bezig, werk onregelmatig en mijn schema’s wijzigen eigenlijk altijd. Gelukkig is daar tegenwoordig het internet. Waar vroeger een videorecorder ingeprogrameerd moest worden (jawel, ik heb die tijd nog meegemaakt), is er tegenwoordig het internet. En met het internet kwam ook uitzending gemist. De uitvinding voor iedereen met een overvolle agenda.
Nu heeft deze drukbezette jongeman ook Netflix en een aantal favoriete series, dus zelfs voor de geweldige uitvinding uitzending gemist is er bijna geen tijd. Behalve als me iets wordt aangeraden. Dan zoeken we het programma even op en kijken we het.
Schuldig
En dit is precies wat er vorige week is gebeurd. Ik werd gewezen op
Een eigen huis, een plek onder de zon!
Oh wat ben ik gelukkig! Na vier jaar huren besloten om te gaan zoeken naar een nieuw stekkie. Een koopstekkie wel te verstaan. Ik heb een vast salaris en verdien zeker niet slecht. En zeker nu met de lage hypotheekrente is het uiteindelijk voordeliger om te gaan kopen dan te blijven huren.
De zoektocht:
De zoektocht heb ik als wat stressvol ervaren. Op de open huizen route van de NVM vele appartementen bekijken, nogmaals wikken en wegen, nachtje over slapen. Waarschijnlijk kennen jullie het allemaal! Uiteindelijk gevallen voor een mooi appartement wat al af was. Hier zag ik mezelf nog heel wat jaartjes wonen. Dat bieden op een huis vond ik killing! Ik heb een week slecht geslapen (iets waar ik normaal NOOIT problemen mee heb). En dan het verlossende woord: ik mag het kopen!
Mijn bedrijfje
Ik heb wel eens een presentatie gehad van een kredietbeoordelaar. Hij vertelde: “Er komen regelmatig bedrijven bij mij om krediet vragen. Ik kijk naar het ondernemingsplan en moet helaas vaak nee verkopen.” Hij wilde die kredieten heus wel graag verstrekken. De plannen waren leuk, goed, innovatief en noem maar op. Maar financieel klopte er geen snars van. Dat is de bank, die kijkt nou eenmaal naar het financiële plaatje. Ga je alles rond krijgen? Jaarlijks moesten alle bedrijven hun jaarstukken en financiële overzichten naar hem toesturen. Hoe gaat het met de kredietwaardigheid. Hoe groot is de kans op wanbetaling en moet de bank maatregelen gaan nemen. Eén bedrijf viel altijd op. Jaar in jaar uit. Het was namelijk het beste bedrijf. Goede kredietwaardigheid en alles op orde. Extra opmerking: Dit bedrijf leverde de jaarcijfers altijd als eerste aan!
Potjes
Zoals ik in mijn eerste blog, Er was eens… (1), vertelde, heeft mijn moeder mij al vanaf het moment dat ik zakgeld kreeg laten sparen. Ik had dus twee potjes: “Wat ik nu uit mag geven” en “Voor later”. Elk jaar mocht ik mijn spaarpot legen en kreeg ik een cadeautje bij 1 van de grote banken. Dus natuurlijk moest er ook geld inzitten!
Vuurwerk
Ik was ondertussen 13 en had een krantenwijk. Heel simpel, huis aan huis blaadjes in de woonwijk waar ik woonde. In week twee stond de buurvrouw al aan de deur. Niet de meest vriendelijke, want ze was maar al te bang dat onze bal door haar ruit ging. Ze vroeg of ze misschien twee krantjes mocht hebben. Eén voor haar en één voor haar dochter. Ik had al krantjes tekort, maar dat was geen probleem. De week daarop stond ze bij haar eigen deur te wachten en moest ik maar even terugkomen.
Twee vaders
Mijn inspiratie om deze blog echt te starten is begonnen bij een boek dat mij werd aangeraden. “Rich dad, Poor dad” van Robert Kiyosaki. Wellicht een van de bekendste boeken die mensen lezen als ze beginnen met denken aan financiële onafhankelijkheid.
Dus even heel kort over het boek…
Aangezien iedereen het boek waarschijnlijk al kent hou ik het kort. Het boek gaat over de 9 jarige Robert. Zijn eigen vader is hoofdonderwijzer op Hawai. Wel onderwezen en zeker niet slecht betaald. De vader van zijn vriendje is ondernemer op Hawai. Heeft geen noemenswaardige opleiding genoten, maar verdiend toch elke maand weer genoeg geld. Het boek leert je een aantal dingen, die verpakt zijn in een heerlijk verhaal: