Beste programmamakers, Willen jullie voorlopig even geen nieuwe programma’s meer maken over geld? In mijn vorige programma review waarschuwde ik mijzelf al dat ik wellicht mijn blogtitel moet gaan wijzigen. “SVMV is gestopt met werken, kijkt TV en vindt er wat van.”. Klinkt toch niet zo lekker als Stoppen voor mijn Vijftigste. Maargoed, weer een review van een TV programma. Misschien ken je het al en is het een feest der herkenning, misschien ken je deze nog niet. Waar doen ze het van is een programma dat uitgezonden wordt door de EO. En aan alles, maar dan ook echt alles merk je dat dit een programma is van de publieke omroep. En dat is toch een stuk leuker TV kijken.
Ik ga dit programma echt niet kijken…
Dat was mijn eerste reactie. Na het zien van de eerste aankondiging dacht ik: nog meer van het zelfde. Eén van de gezinnen is namelijk enorm rijk. Dan kan je die heel leuk zes maanden gaan volgen, maar eigenlijk heb ik dat gezin al gezien in “Steenrijk, Straatarm” en “De rijkenfluisteraar”. Ik weet al genoeg van z’n dure auto’s en harde werken. Dat hoef ik niet nog een keer te zien. Mijn agenda is al vol genoeg, dus skip hem deze keer.
Terugkijken op NPO gemist
Maar, dan komt er weer ruimte in de agenda en is er gelukkig de NPO gemist app. Toch even terugkijken wat er nu weer in dit programma behandeld wordt. En eerlijk gezegd ben ik blijven kijken. Elke aflevering toch weer aangezet. Ik hoef het zeker niet live te kijken, maar vind de gebeurtenissen toch leuk om even mee te krijgen. En daarbij: de opzet van dit programma is erg goed. Alles behalve zoals “Massa is Kassa” en hoewel er ook een arm gezin meedoet, moet er niet zo snel als mogelijk een hulpgoeroe ingeschakeld worden zoals in “Mijn gezin gaat failliet“.
Over “Waar doen ze het van”
In dit programma worden vier gezinnen een half jaar lang gevolgd. Een half jaar openheid van zaken. Zelfs zo ver dat elke aflevering twee maal de online bankomgeving wordt bekeken en op het scherm geprojecteerd wordt. En misschien nog wel verder: Er wordt zelfs gevraagd wat cadeautjes kosten die ze krijgen. Gewoon om dat idee te krijgen wat dingen nou kosten. De vier gezinnen komen uit verschillende lagen van de samenleving. En ze hebben een doel. Alle vier willen ze over zes maanden ergens staan, iets laten zien of wat dan ook. Een opzet die mij zeker aanspreekt.
De familie Azimi
Ja, de bekendste van het stel (denk ik). Hij is ooit als vluchteling naar Nederland gekomen en is ondertussen rijk. Heel rijk. Hij heeft een aantal hotels, wat vastgoed, een eigen kasteel, een wagenpark en zelfs een voetbalclub. Met een inkomen van meer dan €100.000 per maand heb je alles, behalve vrije tijd. Dat is dan ook z’n doel: gezonder leven en meer tijd voor het gezin.
De familie de Vrind
Het andere uiterste in dit programma. Met een schuld van €75.000 is het terugbetalen hiervan uitzichtloos. Met drie kinderen en een weekbudget van €75 proberen ze de touwtjes aan elkaar te knopen. Hun doel: in de schuldsanering komen.
Alleenstaande moeder Giovanna
Samen met je dochter wonen en rond moeten komen van €1750 per maand. Dat is lastig. Alles is tegenwoordig zo duur en de verschillende systemen zijn ook niet heel eenvoudig. Giovanna probeert dan ook haar geldzaken onder controle te krijgen. Inzicht en rust, meer is er niet nodig.
De familie Geerts
De hekkensluiter is een groot gezin. Pa, Ma en zeven nee acht kinderen. Hij verdient een riant salaris, zij is huismoeder. Maar toch moeten ze rondkomen van die €4750 netto in de maand. En daar moeten dus minstens negen monden mee gevuld worden. Hun doel: laten zien dat een groot gezin prima kan, zonder dat de kinderen iets tekort komen!
Aanschouwen zonder kritiek
Ik weet niet of het de omroep is die het erdoor heeft gedrukt of dat de programma makers dit uit zichzelf hebben gedaan, maar je mening vormen moet je zelf doen. Waar het er bij Massa is Kassa steeds over gaat “waar die bolle z’n geld nu weer aan uit heeft gegeven”, gebeurd dat hier niet. In “Mijn gezin gaat failliet” moet er verbeterd worden, problemen moeten aangepakt worden en Mr. perfect himself komt het gezin helpen. Er wordt best duidelijk gemaakt wat ze verkeert doen. En ook dat gebeurt hier niet. Nee, hier laten ze zien. Ze laten zien hoe meneer Azimi struggelt met het wel of geen tijd hebben voor z’n gezin. Er wordt geen geheim van gemaakt dat het gezin de Vrind rookt. Giovanna maakt zich enorme zorgen over auto-onderhoud en de familie Geerts doet niet aan kinderfeestjes. Dit is wat er in hun leven speelt. Dat wordt in beeld gebracht en daar stopt het weer.
Verschillende onderwerpen komen aan bod
Ja, want als je mensen een half jaar mag volgen, dan kan je heel veel laten zien. Van verjaardagsfeestjes tot Kerst, kleren kopen en boodschappen doen. Alles zie je voorbij komen. En juist omdat er hier gezinnen meedoen die verschillende inkomsten hebben, zie je goed de verschillen daartussen. Waar de een op de kleintjes moet letten en alleen maar de aanbiedingen koopt, doet de ander geen boodschappen en gaat alleen maar uit eten. Wat een verschil!
Puntje(s) van kritiek
Ja, voordat ik dit programma de hemel in prijs, natuurlijk ook kritiek. Zoek maar eens online en je vindt überhaupt al kritiek op de gezinnen. Waarom er geen kinderfeestjes zijn en waarom zou je 1/3 van je weekbudget uitgeven aan tabak… Maar daar gaat het me niet om. Ik vind dat juist zo mooi in dit programma, dat de kijker die mening kan vormen. De overweging van de deelnemers wordt wel uitgezonden en iedereen mag daar wat van vinden. Maar wat ik nu lastig vind, is dat ik nog op zoek ben naar de conclusie. Ik ben wat ongeduldig, want de laatste aflevering is nog niet geweest, maar toch. Wat ik namelijk mis is progressie op die doelen. Meneer Azimi wil meer tijd met z’n kinderen doorbrengen, maar ik zie hem eigenlijk alleen maar werken. Alleen nu zijn z’n kinderen erbij. Giovanna klapt haar laptop dicht als ze er niet uitkomt bij de belastingdienst. Daar leer je niet echt van. En familie de Vrind probeert overal zo zuinig mogelijk te doen. Maar hebben ze wel inzicht in waar het geld echt aan opgaat? Ik mis die voortgang door de afleveringen heen. Het is heel leuk om als buitenstaander te kunnen kijken naar de alledaagse problemen van verschillende Nederlanders, maar eigenlijk zou hier nog een laag dieper opgezocht kunnen worden. Hoe men met hun probleem echt actief aan de slag gaat en dat er na 6 maanden echt progressie is. Wie weet komt het overzicht in de laatste aflevering 🙂
Waar doen ze het van wordt elke week uitgezonden op woensdagavond om 21:30 op NPO1. Gelukkig zijn er ondertussen al vijf van de zes afleveringen geweest, dus het grootste gedeelte kan je direct terugkijken op NPOstart.
Vind het ook een verfrissend programma over geld. En vooral over hoe je als buitenstaander op elk type gezin wel kritiek kan hebben over hoe ze met hun geld omgaan. Dat vind ik ook meteen het meest leerzame aan dit programma. Dat bijvoorbeeld geen geld hebben niet per definitie een zegen is, zoals bij de familie Azimi. Of bij de fam. Geerts; je kunt een riant inkomen hebben, maar de hoogte van het inkomen is maar de helft van de zaak; het gaat er om wat je er van moet betalen.
Van elke gezin kun je als kijker iets leren. Giovanna leert je dat je niet moet weglopen voor iets wat je moeilijk vindt. Maar dat je het helemaal moet doorgronden. Fam. Geerts leert je dat je goed je prioriteiten voor ogen moet houden en een duidelijk budget moet maken voor je boodschappen. Van de Fam. Vrind leer je dat je impulsen moet leren bedwingen, anders verval je weer in oude patronen, nadat je klaar bent met de schuldsanering. Van de Fam. Azimi leer je dat hard werken veel kan opleveren, maar dat je op een gegeven moment ook moet leren om te delegeren, want anders draait opeens alles om jou en ligt het ook allemaal op jouw schouders.
Ben het met je eens, over dat punt van kritiek dat ze niet laten zien hoe ze hun problemen aanpakken. En ik vind het jammer dat de fam. Geerts niet een eigen leerdoel heeft gekozen, maar dat ze zichzelf als leerdoel voor anderen stellen.
Ik kijk dit programma ook graag. Het is integerder gemaakt dan de meeste programma’s, zonder die ‘hijgerigheid’ en cliffhangers.
Vooral Giovanna vind ik erg sympathiek en ik heb medelijden met het gezin Azizi.