Als groot fan van de Nederlandse spoorwegen verplaats ik mij wekelijks vele kilometers in van die gele rakkers. Al het andere verkeer moet rekening met hen houden, er zijn extra tunnels en bruggen aangelegd zodat ze niet gehinderd hoeven worden en ze mogen sneller dan auto’s op de snelweg. Doordat ik zo vaak met de trein reis, kom ik ook net zo vaak op het station. En hoeveel respect ik ook heb voor de ontwerpers, toch heb ik een designfout gevonden…
Inspiratie
Dubbel voordeel
Mijn vriendin en ik zijn dol op IKEA. Is het niet om meubels te kijken, dan bekijken we graag het winkelend publiek. Er is zoveel te zien in IKEA, dat het je eigenlijk nooit gaat vervelen. Maar afgelopen week had mijn vriendin dan ook nog eens een aanbieding die je nooit zou verwachten!
Nooit meer door rood kunnen lopen
Herken je dat… Een oversteek plaats voor voetgangers. Niemand te zien. Geen auto of fiets die eraan komt. Het enige wat je ziet is dat rode voetgangers licht. Natuurlijk is de oversteekplaats meer dan overzichtelijk en er komt niets aan. Frustratie… En dan schiet het licht op groen. Je mag weer doorlopen! Er is helemaal niets veranderd. Behalve dan dat lichtje wat op groen is gesprongen.
Nooit is iedereen blij
Afgelopen woensdag was ik bij de investeerders meeting van Funding Circle. Een avond die voor het eerst georganiseerd werd om eens in gesprek te gaan met de investeerders en hen het proces uit te leggen. Kort samengevat: het was een hele interessante bijeenkomst.
Munten
Ik weet het nog heel goed. Eind 2001 kreeg iedere Nederlander de Eurokit. Een setje van alle euromunten. Om er alvast even aan te wennen. Ondertussen is Nederland behoorlijk veranderd. Betaalsystemen zijn sneller en steeds minder mensen hebben cash. Maar daar zitten toch ook wel (sentimentele) nadelen aan vast.
In de rij staan 2.0
Vroeger ging ik altijd met mijn moeder boodschappen doen. Op de vrijdag avond het dorp in om daar even een rondje winkels te doen. Ik mocht m’n ogen uitkijken in de speelgoedwinkel en zat altijd te rekenen of ik al genoeg geld had gespaard voor dat ene ding dat ik wilde hebben. Na dat rondje dromen najagen gingen we naar de supermarkt die er aan de overkant zat. Het karretje werd volgegooid, maar eenmaal in de rij begon de echte grap. Wij stonden altijd in de verkeerde rij. Waren het niet de mensen voor ons waar wat mis was gegaan, dan was het wel m’n moeder die een foutje ontdekte. Vrolijk riep ze dan altijd: “ik wil een shirt met ‘Achter mij staat u in de verkeerde rij'”. Dat shirt is er nooit gekomen, maar de oplossing voor het probleem wel.