Ik kijk niet heel veel TV. En als ik dan naar dat grote ding in de woonkamer kijk, is het meestal een serie op Netflix of kijk ik iets terug op uitzending gemist. Ik vind het tenslotte vervelend om naar reclame te moeten kijken en kijk het liefste wat ik zelf wil zien. Niet dat wat de programmeur heeft bepaald wat ik te zien ga krijgen. Als ik dan in het unieke geval een keer live naar TV kijk, zijn er slechts een paar programma’s die ik echt heel leuk vind om te zien. En natuurlijk gaan die programma’s ook weer over geld. Maar dan vooral over de waarde van spullen.
Ik hou niet van die “HELP TV”
Help mijn man heet John Williams, help Martijn HELP en ga zo maar door. Ik hoef het niet te zien. Hoewel het bij sommige programma’s wel degelijk om geld gaat (een dubbeltje op z’n kant, uitstel van executie en ga zo maar door) vind ik die niet zo leuk om te zien. Dan heb ik wel wat beters met mijn tijd te doen. Zo heb ik ook wel eens bedankt voor “Hoeveel ben je waard“. Nee, ik laat mij liever verrassen.
Geld uit onverwachte hoek
Want wat ik veel leuker vind om te zien, is bijvoorbeeld tussen Kunst en Kitsch. Een programma waar mensen hun halve zolder voor leeg halen om net dat kleine vaasje van overgrootmoeder tevoorschijn te toveren. Want ja, stel dat het inderdaad meer waard is dan €0,50 op de rommelmarkt. Stel je voor… En hoewel je in het programma meestal die droom als een zeepbel uiteen ziet spatten en men toch niet rijker blijkt te zijn dan men al wist, is er toch ook tevredenheid. Nou, mooi om te weten dat overgrootmoeders vaasje uit een productie van honderd miljoen exemplaren kwam en dus nog niet eens €0,50 waard is. Maar het is wel HAAR vaasje, dus eigenlijk vinden we het wel prima zo. Leuk om een keer meegedaan te hebben.
The Pawn Starts
Lekkere Amerikaanse TV. Een winkel waar je goederen kan verkopen of verpanden. Super tof wat voor oude spullen er binnen komen en wat dat allemaal dan waard is. Hoewel ik af en toe wel een beetje twijfel of het er allemaal wel echt zo aan toe gaat, is het vermakelijke TV. En wat mij dan vooral verbaasd, is hoe snel een item daar van eigenaar kan wisselen. Natuurlijk is het in Amerika heel anders dan bij ons in Nederland. Maar als ik €100 voor iets wil hebben en ze bieden mij €25, ga ik gewoon weer weg. Daar hopen mensen echter op $500 en krijgen $50 geboden. Vervolgens is er wat handjeklap en komt men uiteindelijk tot de deal van $75. Dan denk ik echt: heb je er dan totaal geen verstand van en zette je hoog in, zijn de heren van Pawn Stars zulke afzetters of wil men echt alleen maar wat dollars en maakt het niet uit hoe en hoeveel.
Wat vindt de expert het waard
Dat is bij beide programma’s toch wel wat er aan bod komt. Wat vindt de expert de waarde van een item. Of dat nou iemand is die daarvoor heeft gestudeerd, of iemand die weet voor welke prijs hij het kan verkopen maakt dan niet eens zo heel veel meer uit. Het is gewoon leuk om te zien hoe mensen een bepaalde verwachting hebben van een product. Of dat dan overeenkomt met die van de experts en het verhaal achter zo’n item maakt het programma dan nog eens extra interessant.
Werkt het in Nederland ook zo?
Wat ik mij dan meteen weer afvraag, is of het in Nederland ook zo werkt. Er zijn genoeg winkels waar je producten kan verkopen. Vaak zie je zulke winkeltjes in de wat grotere steden. Ze kopen sieraden en elektronica, omdat dat ook de items zijn die weer goed verkocht kunnen worden. Maar hoe komt die prijs nou tot stand? Gaan ze daar ook uit van de kennis van de medewerker in de winkel? Of staat is daar een standaard boekwerk voor. Voor telefoon X met X gebruikerssporen betalen we je X?? Ik heb echt geen idee. Wat ik mij wel in kan denken is dat het in Nederland dan weer veel makkelijker is om ergens anders te verkopen. Bijvoorbeeld via Marktplaats of Facebook. Iets is namelijk net zoveel waard als dat de gek ervoor geeft, niet waarvoor de expert het taxeert.
Ik zou spullen eerder online proberen te verkopen
Want online is het volgens mij veel eenvoudiger en heb je een veel grotere doelgroep. Waar je bij zo’n winkel maar één kopende partij hebt, heb je er online veel meer. Bij één enkele partij krijg je hun prijs en anders niet. Online zet je een vraagprijs neer en kan je net zolang wachten tot iemand bereid is dat ervoor te betalen. Dat lijkt mij toch een veel betere aanpak. Eerst het laten taxeren (bijvoorbeeld bij Tussen Kunst en Kitsch) en het vervolgens online verkopen. Dan ben jij degene die de winst maakt, niet de winkel die jouw product weer door gaat verkopen.
Wat is jouw tactiek om je spullen te verkopen? De rommelmarkt, online of doe jij het op nog een andere manier?
De mensen kiezen uit gemak voor dat soort winkels. Je krijgt gelijk cash.
Geen gedoe met online zetten. Wachten of de bieders van Marktplaats wel op komen dagen.
Gemak kost geld. ( denk maar aan kant en klaar maaltijden)
Dus dat is volgens mij de reden dat die winkels kunnen bestaan.
Ik heb geen ervaring met die winkels. Heb het meestal ook allemaal verkocht via Marktplaats. Laatst nog de fietsen omdat we elektrische fietsen hebben gekocht, de oude waren binnen een dag weg voor de vraagprijs, misschien toch te goedkoop online gezet? 😉
Dubbeltje op zijn kant e.d. programma’s vinden wij wel leuk, kan me er steeds weer over verbazen hoe dom die mensen vaak zijn.