Vandaag een blog over een gedachtekronkel die ik afgelopen week had. Ik was mijn brood aan het beleggen en opeens viel mij op, wat mij nog nooit eerder op was gevallen. En de vraag die meteen bij mij binnen schoot: is dit om meer aan ons te verkopen? Wat denk jij ervan?
Mijn ochtendritueel
Geen zorgen, ik ga niet tot in detail in op mijn ochtendritueel. Maar wel een deel daarvan. Namelijk mijn brood smeren. Om je even een idee te geven: ik hou van regelmaat. Ik doe vaak dingen hetzelfde, zolang ze maar goed voor mij werken. Zo ook mijn ochtendritueel. Dat vind ik fijn, het werkt goed en ik hoef er niet meer over na te denken. Daardoor kan ik rustig wakker worden en productief zijn tegelijk. Zo ontdooi ik de avond van tevoren altijd al mijn brood en smeer ik dat ’s ochtends. Eerst mijn lunch klaarmaken en vervolgens mijn ontbijt. Als ik dan hoor van collega’s dat het ze teveel werk kost om lunch mee te nemen, negeer ik dat maar gewoon. Het kost mij nog geen minuut extra in mijn ochtendritueel.
Jouw boterham beleggen
Om door te gaan op ‘steeds hetzelfde doen’, even door naar mijn broodbeleg (hier komen de details van mijn ochtendritueel, hoe spannend!). Mijn lunch beleg ik altijd eerst met wat kaas of vleeswaren. Vervolgens ga ik door met mijn ontbijt, waar de echte zoetekauw naar boven komt. Chocopasta en iets strooibaars (van chocola natuurlijk). Steeds hetzelfde, maar wel met variabelen. Zo zijn er altijd wel twee of drie soorten vleeswaren waar ik uit kan kiezen en is er ook een keuze in zoet beleg. Tot zover de variatie in mijn dagelijkse routine. Maar tijdens dat beleggen viel mij afgelopen week één ding op.
Je komt nooit uit met beleg
Op mijn boterham gaan altijd twee plakjes vleeswaren. Noem mij een luxepaard of extreem zuinig, maar het zijn er altijd twee. Één vind ik te weinig, drie te veel. Dus twee. En dan staat er op de verpakking:
“Kipfilet ca 11 plakjes” of “Salami ca 13 plakjes”. Dan gaan bij mij de radartjes normaal niet aan de gang (het is dan tenslotte ongeveer kwart over zes, een uniek moment waar mijn brein nog even rustig uit staat). Maar dat is toch eigenlijk heel gek. Want zowel 11 als 13 is een priemgetal. Je kan het alleen delen door 1 en door zichzelf. Het maakt dus niet uit of je nou altijd 2, 3 of zelfs 4 plakjes op je brood doet. Je houdt er ALTIJD over (of hebt altijd tekort). En ja, wat doe je nou als je dat ene plakje overhoudt? Mmm, hap slik weg. Genieten!
Bewust een plakje teveel in de verpakking?
Wat ik mij dan afvraag: gaat er nou bewust een x-aantal plakjes in zo’n verpakking? Want bij 11 plakjes, kan ik 5 boterhammen beleggen. Dat elfde plakje ‘verdwijnt zomaar’. Dat klinkt alsof het niets is, maar het is toch 9% van de verpakking die je niet gebruikt waarvoor het eigenlijk bedoelt is. De verpakking had wat mij betreft ook 9% goedkoper kunnen zijn met 10 plakjes erin. Dan had ik hetzelfde eruit kunnen halen als nu. En bij 13 plakjes precies hetzelfde, alleen dan had de verpakking slechts 7,5% minder hoeven bevatten.
12 plakjes per verpakking
Ik ben voor 12 plakjes vleeswaren per verpakking. Natuurlijk snap ik ook wel dat met een standaard gewicht gebruikt voor een verpakking, dus het altijd inschatting is hoeveel plakjes erin zitten. Maar waarom moet er nou exact 125 gram in de verpakking? Waarom kan het niet 136,5 gram zijn? Dan hadden er namelijk WEL 12 plakjes kipfilet in de verpakking gepast. Daarmee hebben alle mensen die 1, 2, 3 of 4 plakjes op hun brood doen een voordeligere/gunstigere verpakking dan wanneer er 11 of 13 plakjes inzitten.
Sla ik te ver door of hebben winkels hier belang bij
Wat vind jij? Sla ik te ver door? Of is het inderdaad wel heel toevallig dat alle verpakkingen exact hetzelfde gewicht moeten hebben, terwijl dat helemaal niet zo gunstig hoeft te zijn voor de consument? Dat wij misschien wel gebaad zijn met een verpakking van 115 gram in plaats van 125 gram. Of vind je het misschien wel fijn dat er zo’n extra plakje inzit. Gewoon, om op te kunnen snoepen, zonder dat jij of iemand anders er later last van heeft ‘omdat er dan een plakje te weinig is’.
Nooit bij stil gestaan idd hap slik weg. Dit gebeurd ook bij ons…..
Ik koop vleeswaren bij Jumbo, maar daar zijn de gewichten volgens mij steeds verschillend. Zal er vandaag bij het boodschappen doen eens op letten.
En verander gebaad even in gebaat 🙂
Snij bij een inhoud van 11 de vleeswaren in 5 delen en verdeel dit over je 5 boterhammen.
Gelijk twee pakjes kopen, dan kun je dat laatste plakje combineren met een plakje uit het nieuwe pakje… Of een halve boterham met kipfilet en een halve boterham met salami ;).
Maar om eerlijk te zijn verdenk ik de supermarkten ervan dat dit bewust is. Zoals ook de volgorde van producten en de indeling van de schappen zeer bewust worden neergezet..
Ik koop vleeswaren bij de slager en dan zit er steeds verschil in het aantal plakjes.
Ik heb in de supermarkt vegetarische boterhamworstplakjes gezien van 10 per stuk, ook van 12 en 14. Bewustere keuze, gezondere keuze, geen dierenleed en minder verspillend 😉
Ik eet eigenlijk nooit vleeswaar maar herken dit wel in het gesneden Duitse roggebrood van het merk Soma. Altijd 9 sneetjes in de varianten die ik koop. Ik moet (van mezelf) dus altijd twee pakken kopen want dan kan ik 9 x een dubbele boterham eten! Ook ik houd van vast patronen en eet vaak hetzelfde (met nuances). Jouw ochtendritueel klinkt goed! Het mijn: opstaan, vaatwasser legen, havermoutpap in de magnetron voor ronde 1 (5 min), dan salade maken voor mijn lunch (voorgekookte en rauwe groenten), 2 boterhammen smeren voor mijn lunch, havermout nog een ronde in de straling, make-uppen, thee inschenken, internet starten, thee drinken, havermout eten terwijl ik de kranten en nieuwspagina’s lees. Opruimen, fiets pakken en naar school! 😉
Interessant. Ikzelf beleg een keer in de twee weken, een aantal verse broden met beleg en vries deze per lunchportie in. Iedere ochtend haal ik deze uit de diepvries dan zijn ze voor lunchtijd ontdooid. Toen ik nog ontbeet haalde ik de ontbijtportie de avond ervoor uit de diepvries en liet ik deze gedurende de nacht ontdooien in de koelkast.
Dit bespaart me niet alleen tijd, het zorgt er voor mij ook voor dat ik maar 1 keer in de twee weken na hoeft denken over wat ik voor lunch ga eten. Wat ik heb gemerkt is dat ik voor mijn gezondheid betere keuzes maak als ik voor een langere termijn een beslissing maak, dan dat ik op de dag zelf de keuze zou moeten maken.
Ik vermoed dat we hier te maken hebben met een combinatie van psychologische verschijnselen.
– De doorsnee consument zal nu éénmaal liever een verpakking kopen van 125 gram (of 200gr, 225gr, …) ipv 136,5 gram.
– Als de inkoper van het warenhuis een bestelling plaatst doet hij dat veelal met ronde getallen: vb 10kg salami = 80 pakken. Indien het gewicht, zoals in je voorbeeld 136,5 gram zou zijn koopt hij voor diezelfde 10kg maar pakken 73 pakken salami.
Dat zou betekenen dat de inkoper voor die 10 kg, 7 klanten minder kan bedienen.
Je zou kunnen zeggen dat het aantal kg hetzelfde blijft voor de inkoper en dat klopt ook, maar het aantal klanten die hij kan bedienen met dezelfde hoeveelheid is minder. En daar gaat het nu net om. Zo veel als mogelijk klanten bedienen (= omzet genereren).
Het is belangrijk om er bij stil te staan dat aankoop/inkoop van een supermarkt of winkel een puur psychologisch spel is tussen klant en winkel, waarbij men zoekt om zo veel mogelijk klanten te bedienen met zo weinig mogelijk kosten 😉
Ik loop ook al maanden of langer met dezelfde vraag. In mijn optiek gebeurt dit bewust. Hierdoor wordt meer product verkocht dan de consument normaliter nodig heeft. Omdat dit stelselmatig gebeurt schaar ik dit in de categorie “jodenstreken” en kan er best boos over raken. Sommig beleg, bijv. Ardenner boterhamworst, zijn dan weer wel per 9 stuks verpakt, maar die plakken zijn zo groot dat ze veelal niet per 3 plakken op een boterham of broodje worden gelegd. En het gewicht: als ze met 12 plakken uitkomen op 136,5g dan kunnen de plakken ook iets dikker worden gesneden zodat het netjes 140g is. Supermarkt, dat is een aparte wetenschap. Weinig is ondoordacht.