Soms kom je van die artikelen tegen, die je vanuit een ander perspectief de wereld laten zien. Ik kwam er zo eentje tegen bij de correspondent. Hij dateert al uit 2013, dus heel recent is hij niet, maar de inhoud is er niet minder om. En het artikel beantwoord zeker de vraag: Waarom doen arme mensen nou zulke domme dingen?
Je komt ze wel eens tegen. Arme mensen. Ze lenen meer, sparen minder, roken meer, sporten minder, voeden slechter en eten vaker bij McDonalds. Bij workshops over het beheren van geld komen de armen het minste opdagen. Ze schrijven de slechtste sollicitatiebrieven en geven de minst verzorgde indruk van alle sollicitanten.
Prikkels
De overheid heeft hier DE oplossing voor (al zeggen ze het zelf). Prikkels. Je wordt extra beloond als je bepaalde dingen wel doet, of kan gestraft worden als je dingen niet doet. Kom dus verzorgt op een sollicitatiegesprek, anders wordt je gekort op je uitkering.
Schaarste
Professor Shafir heeft hier onderzoek naar gedaan en hij spreekt deze aanpak tegen. Zijn onderzoek ging over schaarste. Dan niet economische schaarste, want die is er voor iedereen. Zelfs de rijken onder ons kunnen niet alles kopen. Zijn onderzoek ging over psychologische schaarste. Een lege agenda geeft namelijk een heel ander gevoel dan een drukke werkdag. En op den duur neemt dat bezit van je geest.
Zowel positief als negatief
Schaarste heeft zowel een positief als negatief effect. Het maakt niet uit waar de schaarste zit. Dat kan in geld, tijd, calorieën of noem maar op zijn. Mensen die schaarste ervaren, zijn bijzonder goed in het managen ervan op de korte termijn. Kijk maar eens naar een gezin met weinig geld: die kunnen maar wat goed de eindjes aan elkaar knopen. Net zoals dat jouw manager die onmogelijke deadline toch weet te halen.
Nadeel: Van armoede kan je niet vrij nemen… Omdat je altijd met schaarste te maken hebt, neem je altijd voor de korte termijn een beslissing en kan je nooit aan de langere termijn denken.
De oplossing
De oplossing ligt dan ook zeker niet in het constant geven van cursussen. Arme mensen hoeven namelijk niet dom te zijn. Het is onderzocht (zie het complete artikel onderaan deze pagina) dat jouw IQ met 13 punten daalt op het moment dat je opeens financiële schaarste ervaart.
In het gehele artikel wordt gesproken over bandbreedte. Mensen die arm zijn, hebben gewoon minder bandbreedte. Daardoor worden ze sneller volledig in beslag genomen. Wat voor cursus je hen ook aanbied. Die bandbreedte wordt er niet beter/breder van.
Wat wel helpt is hulp. Door men van zaken te ontzien, kan men focus leggen op andere zaken. Als dit constructief gebeurd, kan dit daadwerkelijke de situatie en schaarste verbeteren. Denk daarbij bijvoorbeeld aan ondersteuning / korting op kinderopvang. Hulp bij het invullen van formulieren of slimmere medicijndoosjes die je helpen herinneren.
Opvallend
Wat ik vooral opvallend vind, is dat de mensen die het ECHT nodig hebben, het minst gebruik maken van de faciliteiten. De papierwinkel zou afschrikken voor mensen die het niet zo nodig hebben. Onjuist! Juist de mensen die het minst te besteden hebben worden er door afgeschrikt. Ze hebben eigenlijk niet de bandbreedte om het aan te vragen. Degene die het minder nodig hebben, hebben wel de bandbreedte om zulke aanvragen te doen en zullen de hulp dan ook ontvangen en ontvangen.
Vanaf de andere kant bekijken
Heeft iemand dus net een flatscreen TV gekocht, maar kan daardoor zijn of haar kind niet meer eten, zou je zeggen dat het een zeer domme beslissing was. Maar, is dat wel zo? Volgens professor Shafir is het te verklaren. Als je opeens een grote smak geld hebt, dan is het een kwestie van tijd voordat een familielid of kennis daar wat van nodig heeft. Doordat je het uitgeeft, kunnen anderen het niet meer van je afnemen en is dit de beste manier van sparen. Voor wie in armoede leeft is dit misschien wel een minder domme beslissing dan het lijkt.
Denk dus vooral in bandbreedte. Ik ben het al vaker tegen gekomen bij bijvoorbeeld de stichting schuldhulpmaatje. Hulp bij het ordenen en invullen van formulieren. Bepaalde zaken aanvragen en daarmee meer bandbreedte creëren. Eigenlijk een hele goede oplossing dus!
Deze blog is gebaseerd op een artikel van de correspondent. Wil je hem helemaal lezen? Klik dan hier! Zeker een aanrader, want in het artikel staan nog meer onderzoeken en voorbeelden. Bijvoorbeeld hoe men heeft getest dat je echt dommer wordt als je minder geld te besteden hebt…
Goed stuk. Het volledige artikel ga ik straks eens lezen.
Wat betreft die prikkels: zolang je voor €1 een grote pizza kunt kopen terwijl gezond eten vele malen duurder is, snap ik heel goed dat je met weinig geld de pizza-route kiest. Uiteindelijk leidt dat tot slechtere gezondheid, meer ziektekosten en dus weer minder bandbreedte. Dat is iets waar de overheid over na mag denken als ze mensen met weinig geld betere keuzes willen laten maken.
Het is inderdaad geen kwestie van dom zijn. Je hebt tenslotte ook hoogopgeleiden die wel een goed salaris hebben, maar desondanks totaal niet weten hoe hun kasboekje in elkaar steekt. Ik heb ook zo het idee dat financiele zelfredzaamheid wordt gezien als een ‘gegeven’. Alsof je dat van nature allemaal maar moet kunnen. Maar niets is minder waar; het moet je geleerd worden. Die bandbreedte klopt zeker. Als je langere tijd onder spanning staat, dan kun je niet meer nadenken.
Inderdaad dom zijn heeft niks met arm of rijk te maken. Ik ken genoeg mensen met een goed baan en hoog inkomen en nog steeds niet iedere maand rond kunnen komen.
Mooi onderwerp! Shafir heeft ook mooie TED talks gegeven: https://www.youtube.com/watch?v=gV1ESN8NGh8
Je uitleg klopt ook voor andere zaken.
Wij hebben een zorgintensief kind. Het zoeken en regelen van passende hulpverlening en financiële steun (zoals dubbele kinderbijslag) kost enorm veel tijd door de manier waarop de jeugdwet werkt. TIjd die er niet is….
Echte passende hulp zonder een berg gedoe zou zo fijn zijn. De rest is enkel extra werk in een gezin wat daar geen ruimte voor heeft.
En de manier waarop de aanvraag van de dubbele kinderbijslag is geregeld natuurlijk. De vorige aanvraag kostte me zo’n 5 uur!
Zoals door vele reageerders gezegd ‘arme mensen zijn niet per definitie dom’. Daar gaat de/het blog ook niet over. Dat gaat over dat arme mensen domme beslissingen nemen. En dom staat dan, begrijp ik, synoniem voor kiezen voor een korte termijn oplossing, terwijl het meer in de rede ligt om voor een oplossing op lange termijn te kiezen waardoor de kans dat je ooit uit de misère komt groter wordt.
Ik vind dat een uitermate interessant standpunt en betrek het meteen op mezelf. Ik ben niet arm, maar bezit uitsluitend stenen die 100% van mij zijn en waarin ik woon en waarbij 2 goed verhuurbare appartementen horen. Voor corona was ik feitelijk FO (financieel onafhankelijk).
Het huis staat in Curaçao, een land wat economisch heel zwaar te lijden heeft van de gevolgen van de corona- maatregelen. Daardoor zijn de eextra inkomsten uit de verhuur volledig weggevallen en val ik terug op AOW en matig pensioen.
Kortom, mijn besteedbaar inkomen is gereduceerd met 50%. Kortom, eind van de maand is het op.
Ik ben 82 en dus niet meer goed in staat mijn inkomen even te verhogen door een bijbaantje te nemen. Bijvoorbeeld als vakkenvuller.
Begrijp je nu waarom ik het zo’n interessant onderwerp vind?
Nog mazzel dat het bezit volledig hypotheek vrij is.
Vanaf nu wordt het dus mijn kunst om geen ‘domme’ beslissingen te nemen.
Ja das vervelend dat je huurinkomsten wegvallen, misschien verstandiger als je 82 bent om de appartementen te verkopen zodat je nog een flinke buffer hebt om je AOW aan te vullen.
Zit tussen de diverse opties.
Interessant en origineel artikel. Vooral de link naar schuldhulpmaatje.nl vind ik interessant. Onlangs heb ik een familielid geholpen zijn financiën weer op de rij te krijgen. Samen een leuke besparing weten te realiseren zodat hij in plaats van iedere maand iets te kort komen, nu iedere maand iets overhoud.
Het lijkt me best leuk om, wanneer ik minder ga werken, mijn vrije tijd te benutten om mensen met hun financiële situatie te helpen.
Ik ken het artikel. Maar ik herken het ook bij mezelf toen ik het behoorlijk krap had. Soms sprong je dan uit de band, niet erg maar wel erg genoeg dat die vijfentwintig gulden je de hele maand bleef achtervolgen. Ook de stress hoe kom ik de maand door zorgde ervoor dat je soms te moe was om de juiste beslissing te nemen…….Gelukkig maak ik het nu niet meer mee en ben juist heel gestructureerd en consequent. Wel heeft het verleden er voor gezorgd dat ik altijd naast mijn werk nog een baan erbij had, onder het moto je weet het nooit. Daarnaast heeft het voorgezorgd dat ik een woning in eigendom heb met nauwelijks hypotheek.Dus zo”n situatie zorgt wel degelijk voor trauma’s