Snap ik nou wat er gebeurd?

Afgelopen zondag. Mijn agenda was leeg en ik wilde graag iets gaan doen. Mijn huis was al redelijk aan kant, ik had niet de rust om lekker lui op de bank te gaan zitten netflixen en ook mijn blog voor de volgende dag was klaar. Verder regende het buiten, dus op pad gaan sprak niet heel erg aan, dus zat er nog maar één ding op: mijn belastingaangifte doen.

En ik was niet de enige! Ik kon zondag middag de website van de belastingdienst dus gewoon niet bereiken. Waarschijnlijk was ik dus niet de enige die dacht, laat ik op deze planningsloze regenachtige zondag middag mijn belastingaangifte maar eens in gaan vullen.

Poging twee:
Poging twee kwam aan het begin van de avond. Ik verwachte geen rare problemen of moeilijke vragen, omdat het om de aangifte van 2016 ging. Ik had mijn huis tenslotte pas in 2017 gekocht, dus daar hoefde ik nog geen rekening mee te houden. Ook is mijn administratie excel precies genoeg om te kunnen zeggen wat mijn vermogen op 1 januari 2016 was èn wordt er door de belastingdienst al heel veel zelf ingevuld. Ik verwachtte dus appeltje eitje.

De verwachting vooraf
Zoals ik hierboven al schrijf, verwachtte ik geen moeilijke belastingaangifte dit jaar. Ik had daarbij wel al een idee vooraf. Ik heb namelijk veel extra verdiend, maar ook veel extra belasting betaald. Vanuit mijn salaris verwachtte ik dus geen problemen. Echter zit ik met mijn vrij besteedbare vermogen boven de belastingvrije grens, dus ik verwachte te moeten gaan betalen. Dat was al ingecalculeerd. Zeker met een verhuizing al in het achterhoofd, was het natuurlijk ook gewoon heel verstandig om te gaan sparen. De verwachting was dus: betalen!

Wat gaat dat invullen lekker!
En inderdaad. Mijn formulier was zo ingevuld. Mijn salaris stond al klaar. Deze gecheckt met de gegevens van mijn werkgever en kwamen 1-op-1 overeen. Ook de saldo’s van mijn rekeningen stonden keurig ingevuld. Alleen mijn crowdfunding niet, maar dat had ik ook al verwacht. Om dit uitstaande bedrag te berekenen, hou ik zelf een speciale formule aan: Uitstaand bedrag bij platformen – waardes defaults. Ik verwacht namelijk dat ik het geld wat nog uitstaat bij defaults kwijt ben. Ik krijg er op dit moment geen rente over en ik verwacht die ook niet binnen korte tijd te ontvangen. Dit beschouw ik dus zelf niet meer als vermogen, dus geef ik het ook niet als vermogen op. Wat de belastingdienst hiervan vind is verder onduidelijk. Ze weten zelf nog niet zo goed wat crowdfunding is, hebben hier geen uitleg over en ook geen vergelijkbare casussen. Zolang dat er dus niet is, hou ik het dus hier op. Ik vind tenslotte dat ik het voldoende beredeneerd toch best netjes doe. Ik kan het tenslotte ook niet opgeven, aangezien platformen het niet aan de belastingdienst opgeven.
Verder heb ik dit jaar geen giften gedaan, aangezien ik die eind 2015 al had betaald. En op die manier had ik dus een behoorlijk standaard aangifte: Salaris en eigen vermogen. Appeltje eitje!

Het overzicht
Maar toen kwam het overzicht: ik moest gaan betalen. Geheel volgens planning, hoewel het bedrag me op zich nog meeviel. En dus ben ik in het overzicht gaan spitten. Er bleek namelijk uit mijn overzicht dat, als ik niet teveel eigen vermogen had gehad, ik geld terug zou krijgen. Dat is een hele prettige conclusie, maar waarom dan? Het kwam namelijk niet overeen met de verwachting dat ik van mijn salaris geld terug zou krijgen. Wat als ik een fout heb gemaakt? Het is dan wel allemaal volledig geautomatiseerd, maar als iets niet overeenkomt met de verwachting is de kans op een fout groot. Ik moest en zou dus weten waar dat verschil vandaan kwam.

De black box die belastingdienst heet
En pas dan kom je erachter wat voor black box de belastingdienst eigenlijk is. De website waar je alles invult ziet er prima uit. Veel is vooraf ingevuld en alleen de lege hokjes hoef je maar in te vullen. In het overzicht zie je keurig een twintigtal bedragen staan die met de bijgeleverde som keurig tot een te betalen of te ontvangen bedrag resulteren. MAAR HOE DAN? Hoe komt de belastingdienst nou precies op dat ene bedrag. Waarom krijg ik daar zoveel bij die ene post en waarom betaal ik daar zoveel bij die andere post. Het klinkt allemaal zo eenvoudig, maar stiekem vond ik het dat niet. Ik had namelijk een verschil en kwam er dus niet zomaar achter waar dat verschil hem inzat. En op dat moment is de belastingaangifte maar een hele beperkte website die ik ervaar als grote black box.

Van tien minuten tot anderhalf uur
Mijn belastingaangifte was dus op zich zo gepiept. Ik deed er welgeteld tien hele minuten over. Maar het echte hoofdpijndossier was niet het invullen, maar het achterhalen waarom het zo was. Daar heb ik mijn hersens anderhalf uur over mogen kraken.
Uiteindelijk bleek ik over mijn vakantiegeld en overuren teveel belasting te hebben betaald. Het verschil zat hem in de Arbeidskorting en Algemene Heffingskorting. Beiden worden minder, als je inkomen boven een bepaalde grens uitkomt. Daar wordt met het speciale belastingtarief over extra uitbetalingen al rekening mee gehouden. Echter viel een deel van mijn extra uitbetalingen nog onder die grens waar het minder wordt en had daar helemaal geen inhouding plaats moeten vinden van de beide heffingskortingen. En dus daarom kreeg ik geld terug. En mocht dat bedrag nou reelijk overeenkomen met verschil wat ik minder moest betalen, dan de belasting op vermogen eigenlijk was.

Helemaal blij
Ik kon weer rustig gaan slapen. Ik snapte mijn belastingaangifte en wist dat ik geen fouten had gemaakt. Daar ging ik ook vanuit, maar in dit soort gevallen vind ik dat extra belangrijk. Niet zomaar de black box geloven, altijd zelf na blijven denken!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.