Ik streef FIRE na. Financial Independence, Retire Early. Financieel onafhankelijk, vervroegt met pensioen. Daar ben ik niet de enige in en binnen de groep mensen die dit nastreven is er ook nog wel eens de vraag: Wanneer stop je dan? Heb je allereerst al genoeg geld bij elkaar. Stop je in een keer volledig of bouw je af? En wat als er na jouw FIRE datum wat leuks voorbij komt, ga je dat dan wel of niet doen? Ga je dan de vrijheid toch weer inleveren. Ga je dan alsnog wat geld verdienen omdat je het toch wel leuk vind. Terug naar dat oude wereldje van hectiek en werken voor je geld. Of doe je dat niet? Je hoeft tenslotte er niet meer voor te werken. Je kan doen wat je leuk vindt. En zo zag ik in het nieuws Arjen Robben voorbij komen. Hij was schijnbaar nog niet klaar om echt te stoppen met werken.
Arjen Robben maakt rentree naar FC Groningen
De kop kon bijna niet groter. De aanvaller die ook het Nederlands Elftal meerdere malen naar een overwinning bracht, heeft zijn voetbalschoenen weer uit de kast getrokken. Hoewel hij vorig jaar een punt zette achter zijn voetbalcarriere, gaat hij toch weer het veld op. Als speler. Bij zijn jeugdliefde waar het allemaal ooit begon. En het gekke is: ik heb niks met voetbal. Als Oranje een belangrijke wedstrijd moet spelen, vind ik het leuk om te kijken, maar daar stopt het ook wel weer. Maar dit verhaal triggerde mij toch. Want waarom zou Robben nou toch weer gaan voetballen?
Ik hoop dat Arjen Robben genoeg spaargeld heeft
Ik hoop voor Arjen dat hij nooit meer zou hoeven werken. Waar bij de ‘normale’ mens een carrière zo’n 40 tot 50 jaar duurt, is dat in de profvoetbal een stuk korter. Vanaf je 35e wordt je toch wel oud. Maargoed, dat is dan tot je 35e ook wel flink verdienen. Zeker op het niveau van Arjen Robben. Zijn vaste salaris was ooit zo’n €4.500.000 netto en dat werd maar een klein beetje minder de afgelopen jaren. Dan was er nog een bonus als ze scoorden, de finale haalden, Oranje betaalde nog een paar ton en ohja, er is ook nog een sponsordeal met een groot sportmerk. Kortom, hij verdiende lekker en ik hoop voor hem dat hij er ook verstandig mee om is gegaan. Dan hoeft hij ook nooit meer te werken. ‘T schijnt hem gelukt te zijn. Z’n spaarrekening zou tientallen miljoenen bevatten.
Stoppen met werken is meer dan alleen genoeg geld hebben
De deur achter je dichttrekken en nooit meer terugkomen. Als je het echt niet eens bent met je baas, gewoon je ontslag indienen. Niet meer afhankelijk zijn van dat salarisstrookje. Maar FIRE is veel meer dan dat. Want natuurlijk, het is heerlijk om een dagje niets te doen. Maar hou je dat een week vol? Een maand? Of jaren? Wat je vaak ziet is dat mensen die FIRE nastreven, daarnaast ook nog doelen hebben. Nog steeds werkt men of is er een commitment aan een bepaalde organisatie. Want een baan is goed voor veel meer dan alleen dat salaris. Denk maar eens aan een ritme in je leven, sociale contacten, een doel hebben en bovenal: plezier hebben in wat je doet.
Arjens einde van z’n carrière werd een sabbatical
En dan zie je pas hoe fijn het is om FIRE te zijn. Want Arjen Robben had een punt gezet achter zijn profcarrière. Nou geloof ik nooit dat je dan helemaal een punt zet achter het voetbal, maar toch. Dan komt er zo’n periode van niet werken. Tijd voor rust, je gezin en ga zo maar door. En schijnbaar is het dan toch weer gaan kriebelen. Z’n carrière-stop heeft hij omgezet in een sabbatical. Arjen gaat weer lekker voetballen. Niet bij FC Barcelona, Real Madrid, Liverpool, maar bij z’n eerste club: FC Groningen. Of het een succes wordt, moet nog maar blijken. Voor het geld zal hij het niet hoeven doen. Wel voor de rest.
FIRE is geen doel, maar een levensstijl
Er wordt zo vaak geroepen: maar je leeft nu, waarom geniet je nu dan niet? Iets wat al totaal niet klopt, want ik geniet nu ook zeker. En natuurlijk, het doel bij FIRE is dat je eerder kan stoppen met werken dan de pensioenleeftijd. Maar het is veel meer dan dat. Want Arjen Robben is ook FIRE. Ik vind dat je prima kan leven als je meer dan 10 miljoen euro op de bank hebt. Bij hem wordt het geschat op 64 miljoen. En dan krijg je de keuze. Je kan gaan voor een sabbatical en weten dat je over een half jaar weer terug moet komen. Maar je kan ook gaan voor een carrierestop. Voorlopig even niet denken aan werk. Mocht het weer gaan kriebelen, kan je altijd weer beginnen. Je hebt die keuze. De keuze om te bepalen of je stopt, nog even doorgaat, een pauze inlast of toch iets compleets anders gaat doen. Dat je eerder met pensioen kan is een bijkomend voordeel. Maar het is de levensstijl waar elke FIRE-aanhanger van droomt.
Precies, je Moet niet stoppen met werken, maar het kan als je het wil, een soort fuck you money.
Je kan het bijvoorbeeld proberen, door eerst minder te gaan werken en dat een beetje af te bouwen.
Of je stopt en als het niet bevalt ga je inderdaad weer werken.
Maar zo maar ineens onvoorbereid stoppen valt bij veel mensen verkeerd, ze komen dan in een zwart gat.
Dus als je geen hobbies hebt of wat dan ook om te gaan doen als je bent gestopt met werken, dan is dat in het begin nog wel leuk, maar dan komt de verveling.
Het is dus beter om te zorgen dat je al een plan hebt als je gaat stoppen met werken, als dat ook niet bevalt kun je altijd weer gaan werken, maar het Moet niet.
Het leven gaat wat mij betreft niet om zoveel mogelijk geld te vergaren. Een gelukkig, gezond en zoveel mogelijk zorgeloos leven vind ik veel belangrijker. Genoeg geld hebben draagt daar aan bij. Geen stress hebben over een onverwachte uitgave en minder kunnen werken of ander werk doen waar je meer voldoening uithaalt ondanks dat je er geen geweldig salaris voor krijgt. Zulke keuzes kunnen maken dat is voor mij fire. Keuzevrijheid omdat het kan.
Ik wil graag wat minder werken om meer tijd voor andere dingen te hebben. Maar nu al helemaal stoppen is voor mij geen optie. Ik vind mijn werk heel leuk en heb (nog) niet voldoende hobby’s of bezigheden om de dagen te vullen. Ik vind mijn werk leuk om vele redenen, het salaris is daar een onderdeel van, net als mijn collega’s, de dingen die leer, de routine die het me geeft en zo nog een boel zaken. Goed stuk SVMV!
Precies, het gaat om de keuzevrijheid die je ermee bereikt. Of je doorgaat, beperkt of helemaal stopt is voor iedereen anders. Daarnaast moet je altijd een plan hebben om jezelf uit te dagen en bezig te houden, anders rol je vanzelf in dat zwarte gat.
Wat de laatste maanden mij wel hebben geleerd, is hoe belangrijk ik mijn collega’s vind in mijn werk.
Ook ik heb niks met voetbal, maar dit vond ik wel een heel tof verhaal! Ik streef niet echt naar FIRE (wel naar HOT), maar ik kan me goed voorstellen dat ik ook een dergelijke keuze zou maken als ik gestopt was met werken. Want inderdaad, het draait om keuzevrijheid en dingen doen omdat je ze leuk vindt en goed voelen.
Tsja, dat zie je wel meer bij voetballers. Het is verstandig om te stoppen, maar ze beginnen toch weer. Ik denk dat het niet heel fantastisch meer wordt, maar hij kan het gewoon niet laten. Dit is wat hij kent en leuk vindt.
FIRE gaat inderdaad om opties hebben. Maar heel stiekem hoef je niet voor FIRE of zelfs HOT te gaan om keuzes te maken, op minder werken na. Zoals Arjen Robben kiest voor weer spele, kun je als “gewoon” persoon ook kiezen voor ander werk of een carrierewijziging.
Maar geld achter de hand maakt het wel makkelijker.
FIRE is een mooi gevonden acroniem voor het Engelse taalgebied maar ik vind het maar matig uitdrukken waar het vooral om gaat: financiële onafhankelijkheid. Wat je gaat doen zodra je financieel onafhankelijk bent maakt namelijk niet zoveel uit. Je kan lekker blijven werken als je wilt, fulltime aan je hobby, familie of omgeving gaan werken of “op je kop gaan staan, dubbeltjes schiet’n” zoals mijn vader vroeger zei.
De kern is, wat mij betreft, financiële onafhankelijkheid geeft vrijheid.
Over afbouwen gesproken. Leuke ontwikkeling op het werk gaande (zowat iedereen is tussen de 45 en 55 jaar). Ons is allemaal in maart gevraagd om vanwege corona en het waarborgen van de cashflow, gedurende 3 maanden 20% minder te werken en 20% salaris in te leveren. Zowat iedereen gaf hier gehoor aan. Nu hoor ik steeds meer collega’s die aangeven dat dit goed bevalt en permanent van 5 naar 4 dagen willen gaan.