De corona stroomversnelling

Had jij een jaar geleden durven denken dat ons dagelijks leven een jaar later nog steeds zo beïnvloed zou worden door corona. Ik persoonlijk niet. Ik weet nog als de dag van gister dat ik ‘dat mailtje’ kreeg waarin stond dat het de bedoeling was dat we thuis gingen werken. Dat ik aan het einde van de dag tegen m’n collega’s zei: “nou, tot weet ik niet wanneer”. Ik heb de meeste van mijn collega’s sinds maart vorig jaar niet meer gezien. Opeens gingen we met z’n allen thuiswerken. Het internet kreeg een flinke klap te verduren en ook verschillende bedrijven hadden moeite met het feit dat de medewerkers nu opeens wel thuis moesten werken. Maar als ik dan nu naar buiten kijk, hebben al die maatregelen van vorig jaar toch ook wel weer een voordeel.

Flexibel met het winterweer

Want ik weet ook nog wel dat ik een paar jaar geleden naar huis ben gestuurd, omdat er winterweer aankwam. Dat we met z’n allen opeens thuis moesten werken door die sneeuw. En nu konden wij in mijn bedrijf al redelijk werken op afstand, maar alle systemen waren die paar dagen wel heel traag. En waar we een jaar of twee terug echt flinke schade zouden hebben, omdat mensen moeilijk of niet bij het werk konden komen en dus niet konden werken, zijn we met z’n alleen wel opeens heel flexibel geworden. Blijkt dat we prima vanuit huis kunnen werken en wordt er deze dagen veel meer werk verzet dan in dezelfde omstandigheden een jaar geleden.

Opeens moet alles anders

Verandering is niet altijd leuk. Zeker niet als het je opgelegd wordt. In deze corona pandemie blijkt dan ook dat er aardig wat verzet is tegen alle maatregelen. Maar ondertussen vergt deze crisis toch de nodige aanpassingen en creativiteit. En waar we normaal een verandering eerst moeten voorstellen, in moeten masseren en vervolgens langzaam gaan implementeren, zijn die veranderingen er opeens. En dan blijkt dat het prima werkt. Het is misschien niet optimaal, maar een ramp is het zeker niet. Ik zal ook niet meer alle dagen naar kantoor gaan als we eenmaal weer mogen. En dat terwijl ik vroeger het toch wel erg fijn vond om daar te werken.

Nood breekt wet

Als er nood aan de man is, kan er opeens heel veel. Zo moest ik denken aan het feit dat in mei 1940 Rotterdam is gebombardeerd. Dat men met olifanten aan een touw door een deel van de stad moesten lopen naar hun nieuwe verblijf. Maar ook de wederopbouw die in slechts enkele jaren de stad heeft doen herrijzen. Dat daarbij ook nog eens een cultuur is ontstaan onder diezelfde Rotterdammers. Dat er opeens dingen mogelijk bleken die je daarvoor niet voor mogelijk had gehouden. En dat daar nu, bijna 80 jaar later, nog steeds zo over wordt gesproken.

Wat zal er van deze verandering over blijven?

Al na een paar maanden thuiswerken, werd al gezegd dat er dingen waren veranderd waar men anders nog 10 jaar over had gedaan. Dat geloof ik ook wel. Dat een werkgever opeens de collega’s moet vertrouwen dat het werk gewoon gebeurt. Dat ouders hun kinderen lesgeven. Dat we met een dik pak sneeuw er niet eens meer over nadenken, maar gewoon thuis werken. Ik denk dat zo’n ingrijpende verandering, hoe vervelend die ook is, af en toe wel eens goed is. Dat je dingen eens geheel anders moet doen. Helaas gaat dat ook gepaard met pijn, maar er blijven zeker ook goede dingen van over. Denk bijvoorbeeld maar eens aan alle financiële crisissen die we hebben gehad. Welke regelgeving is veranderd om te voorkomen dat dat nog een keer kan gebeuren. Maar ook hoe bijvoorbeeld de consument daardoor beter is beschermd. Ik hoop dat we over een jaar of tien terug kunnen kijken op de veranderingen van deze crisis. Moeten we nog steeds vijf dagen naar kantoor? Gaat die verre vliegreis inderdaad zo makkelijk en goedkoop? Krijgen mensen echt betaald wat ze verdienen? Ik ben heel benieuwd. Dat dit het moment is om ontwikkelingen in te zetten en door te voeren, is in ieder geval al gebleken. Nu nog kijken hoe ver we komen.