Bewaardrift

Oef, ik schrijf m’n titel op en ik voel er direct iets negatiefs bij. Een drift… Een aandrang om te willen bewaren. En dat ben ik afgelopen kerstperiode wel tegengekomen. Want jemig wat heb ik veel spullen. Maar waar komt dat nou vandaan? Wat heb je eraan en heb je er ook financieel profijt van?

Spaarzaam en bewaarderig

Ik ben beide eigenlijk altijd al geweest. Zuinig op m’n spullen, ik verzamelde en spaarde graag en weggooien was niet m’n sterkste punt. Pas als iets echt kapot was, kon het bij het vuilnis. Maarja, dan kom je wel eens wat tegen. “Oh, geef maar aan mij, ik kan er nog wel wat mee”. Zeker in mijn werkzaamheden in de computers had ik daar wel een handje van. Van een oud schijfje tot aan een extra toetsenbord en van wat oude kabels tot complete computers. Ik heb er wat mee rondgezeuld. Want ja, ik kon er inderdaad nog wel wat mee. Ik heb ook vele mensen dan weer blij gemaakt met wat anderen weg zouden gooien. Echt helemaal overbodig was mijn verzameling oude spullen dus niet. Maar je komt op zo’n punt…

Nu moet je wel echt gaan opruimen…

Mijn moeder haar zolder stond vol. Maar dan ook echt vol. Waarmee? Nou, heel veel computers. Het was eigenlijk best wel erg. Op een gegeven moment heb ik wat via marktplaats weggegeven aan een beginnende techneut. Nou ja, dat klinkt als niet zo heel veel, maar de kofferbak van z’n ouders zat bomvol (en het was nog een grote auto ook…). En ook ikzelf ben nog één of twee keer met een volle auto naar de stort gereden. Want eigenlijk waren deze machines gewoon echt oud en kon er niks meer uitgehaald worden. Hoewel het wat onnatuurlijk aanvoelde, was er toch maar mooi weer wat opgeruimd.

Waarom ben ik zo spaarzaam

Ik roep altijd maar dat het met de paplepel erin is gegoten en dat ik erfelijk belast ben. Want niet alleen ik, maar ook mijn moeder ziet vaak nog heel veel waarde in iets wat een ander weg zou gooien. Daarnaast ben ik best gesteld op herinneringen. Op de een of andere manier hechten die waarde aan vrij nutteloze dingen. Best wel eens lastig, want ik heb ondertussen eigenlijk gewoon te veel…

Alle nostalgie kwam naar boven

Na een tijd niet opgeruimd te hebben, ben ik in de afgelopen twee weken weer eens flink door een oude kast heen gegaan. En daar kwam nogal wat nostalgie naar boven. Oude foto’s, spullen waar ik vroeger heel veel mee deed en de nodige oude apparaten. Deels bewaart voor de leuk, deels omdat ik dacht er nog wat te mee kunnen. En alles gaat nu zo de container in. Waarom heb ik het dan ooit bewaard? Waarom ben ik toen zo gek geweest om er nog waarde in te zien. Ben dan ook ik onderdeel geworden van de wegwerpmaatschappij? Want ondertussen zou ik het ook gewoon nieuw kopen.

Wat zijn de financiële voor- en nadelen van bewaren

Zoals ik al zei, ik heb vroeger nogal wat bewaard. Dan dacht ik er later nog wel iets mee te kunnen. Voor een deel is dat ook uitgekomen. Ik heb voorkomen dat er zaken weg werden gegooid waar je een ander nog blij mee kon maken. Maar nu eenmaal gestopt met al die computerreparaties is het vrij waardeloos geworden. Ik kan er niks meer mee, het is (sterk) verouderd en neemt dus alleen nog maar ruimte in. En daar ligt denk ik het grijze gebied van bewaren. Want wanneer verandert iets in “kan nog een keer handig zijn” naar “neemt alleen maar ruimte in”. Sinterklaas inpakpapier dat over is gooi je tenslotte ook nog niet weg, want daar kan je volgend jaar echt nog wel wat mee. Wanneer heb je het opnieuw nodig en moet je het dan opnieuw kopen. Ik heb dingen bewaard en het heeft mij geld bespaard. Anderen zullen dingen weg hebben gegooid en opnieuw moeten kopen. Veel meer voor en nadelen kan ik niet bedenken. Pas als je echt moet gaan betalen voor de opslag (extern of bewust een groter huis), dan is het misschien wel eens tijd om na te denken of je niet gewoon teveel hebt.

Waar ligt de grens van bewaren?

Een groter huis brengt alleen maar meer spullen met zich mee. En daar moet je voor oppassen. Dat je niet groter gaat wonen voor de spullen. Zelfs een permanente opslag vind ik eigenlijk al te ver gaan. Ik heb jaren niet omgekeken naar sommige spullen, maar wil het nog steeds niet wegdoen. De vorige bewoonster van mijn ouderlijk huis was wel heel extreem. Als de kast vol was, zette zij er een nieuwe naast. Konden er geen kasten meer naast, dan werd er een kast voor gezet. Bewaardrift waar je volgens mij niet echt gelukkig van wordt.

Verder opruimen

Ook ik ben voorlopig nog niet klaar met opruimen. Er ligt nog zo veel… Marie Kondo is voor mij dan nog wel een paar stappen te ver. Eerst maar eens opruimen van spullen waar ik niets meer aan heb of mee doe. Stapje voor stapje. Eerst al die ondertussen waardeloze spullen eruit en voorlopig gewoon bewaren waar ik nog waarde aan hecht.

Bewaren vs. de wegwerpmaatschappij

Tja, het zit toch ergens in mijn genen. Ik zal waarschijnlijk altijd wel ergens iets van waarde inzien. Ik zal wel wat kritischer moeten gaan kijken of ik er iets mee kan EN of ik er binnenkort ook echt iets mee ga doen. Want waarom zou je het 5 jaar bewaren om het vervolgens alsnog weg te gooien. Het blijft een lastig punt voor mij en een grijs gebied of je iets nou beter kan bewaren of beter weg kan gooien.

Hoe pak jij het aan? 100% Marie Kondo en dan af en toe iets nieuw moeten kopen, of eens in de paar jaar een grote weggooi actie van spullen die je onnodig hebt bewaard?