Er was eens… (1)

Mijn eerste blog! Een mooi begin om te vertellen hoe ik ben geworden wie ik financieel nu ben.

De grootste start is er met de paplepel ingegoten: financieel bewust zijn.  Mijn ouders hadden geen riant salaris, maar we hadden nooit iets tekort. Er werd altijd gespaard en elke kostenpost had zijn eigen potje. Er was nog boodschappengeld en alle extraatjes die verdiend werden, gingen in het potje voor dagjes uit.
En zelfs tijdens het dagje uit werd er op de kleintjes gelet. Over het algemeen werd er alleen een ijsje gekocht, want dat konden we niet zelf meenemen.

In de tijd van zakgeld kreeg ik altijd twee stapeltjes geld. Één voor in mijn spaarpot en één voor nu. Die spaarpot was voor later. Zo’n onbereikbaar doel, maar ik wist niet beter.

Later bij mijn eerste krantenwijk verviel dat zakgeld. Bij de eerste storting van mijn salaris ging mijn moeder naast mij zitten om uit te leggen hoe ik geld over moest maken. Naar mijn spaarpot, op een andere rekening. En zo leerde ik dat ik de helft van wat ik verdiende, spaarde voor later en de andere helft direct weer mocht uitgeven. Maarja, ik wilde een dure stereotoren, dus zelfs dat werd gespaard.

De spaarpot

Die spaarpot voor later heb ik pas na m’n achttiende aangebroken. Om mijn rijbewijs te gaan halen. Dit vond ik een mooie bestemming voor later, aangezien ik mijn hele leven plezier heb van dat rijbewijs. In die tijd was dat potje voor later echter geen aparte rekening meer. Het was een simpele excel geworden, omdat ik inmiddels doorhad dat ik voor de rente bij een bank niets anders hoefde te doen dan mijn geld er te stallen. En tja, die tweede rekening gaf nou eenmaal minder rente.

2009

Ondertussen zitten we in dit verhaal rond 2009. We zaten midden in de bankencrisis en banken waren druk bezig hun buffers aan te vullen. En dat merkte je! Ik kreeg 5,5% rente, zonder daar ook maar iets voor te doen. Ik hoefde alleen maar mijn geld niet uit te geven. Aangezien ik toch een spaarpot voor later had waar ik van afbleef, was dit erg eenvoudig. Maar toen werden de kapitaalposities van banken weer beter en hadden ze mijn geld minder nodig. De rentes doken onder de 2%. Ik kreeg dus veel minder, terwijl ik hetzelfde deed: niks. Dit beviel mij niet. Ik had ondertussen al twee andere internetspaarrekeningen waar de rentes nog ietsje hoger lagen, maar zelfs die vond ik te laag worden. Ik ben van de internetgeneratie, dus mijn grote vriend Google kwam te hulp. Snel geld verdienen, slapend rijk worden en nooit meer hoeven werken wordt op heel veel sites beloofd, maar daar was ik te nuchter voor. Daar geloofde ik niet in. Beleggen vond ik een te groot risico, maar Google kwam met nog een suggestie: Crowdfunding. Die suggestie blijkt ondertussen de oorsprong van mijn huidige doel: Stoppen voor mijn vijftigste!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.